**หมดค่ะ**


ชื่อสินค้า : โสมส่องแสง  
สำนักพิมพ์  : ณ บ้านวรรณกรรม  
ผู้แต่ง : โรสลาเรน  

ราคา 260 บาท พิเศษ 00 บาท

สินค้ามือสอง สภาพ 96%

“เมื่อจ้อยมา จ้อยคิดว่าจะมาตายกับพี่…พี่ก็จะตายกับจ้อยจะไม่ไปไหนหรอกต้องกลับเวียงสรองไปหาจ้อยเสมอ
เวียงสรอง คือภาระของจ้อยเท่ากับของพี่”
หัวใจที่สว่างไสวและเดียงสาใสบริสุทธิ์ ของเจ้านางน้อยรอยคำ
ที่ผูกพันกับนายทหารไทย “ผู้พันภูริต” ผู้ที่หลายคนตั้งคำถามเสมอว่า
เขาเป็นใคร ทำไมต้องมารบเพื่อเวียงสรอง? ภูริต…ทุกลมหายใจของเขา
…เพื่อเพื่อน…เพื่อนของเขา…เจ้ารอย! รอยอินทร์
หากเมื่อเวียงสรองล่ม เสด็จพ่อของเจ้ารอยคือเจ้าหลวงแห่งเวียงสรอง
กำลังจะถูกประหารชีวิต! ภูริตคือเพื่อนตาย…ที่อาสารุกเดี่ยวเขาเวียงสรอง
เพื่อช่วยเจ้าหลวง หากภาพที่เห็นกับตา เขาไม่มีวันลืม ไม่มีวันบอกรอยอินทร์…
ว่าเจ้าหลวงตายอย่างไร! ไอ้จ้อย…คือหนุ่มน้อยใบหน้างดงาม ที่เขาและมัน
ต่างช่วยพากันออกจากเวียงสรองสู่ชายแดน…ฐานที่มั่นของ “เวียงสรองกู้ชาติ”
ที่เจ้ารอยอินทร์ ปักหลักสู้…กู้แผ่นดิน! บัดนั้น…ความผูกพันเริ่มต้นแนบแน่น
แล้วหัวใจดวงหนึ่งของไอ้จ้อย “เจ้านางรอยคำ” และหัวใจอีกดวงหนึ่งของภูริต
 ก็ร้อยเข้าเป็นดวงเดียวกัน…หากเจ้าพี่รอยอินทร์คือองค์เจ้าหลวง
ที่ต้องเทิดทูนเหนือเกล้า “ภูริต” ก็คือ ชีวิตของเจ้านางน้อย…รอยคำ!
ข่าว “เจ้าหลวงแห่งเวียงสรอง” สิ้นพระชนม์! บัดนี้ เจ้ารอยอินทร์-เจ้านางรอยคำ
สองพระองค์กอดซบโศกาดูรในความสูญเสียร่วมกัน เสียยศ เสียฉัตร เสียเมือง
ไม่มี “บ้าน” จนกว่าจะกวาดล้างทรราชให้หมดจากแผ่นดิน…
คนทั้งแผ่นดินเวียงสรอง หากไม่มีใครมาสั่งสมความแค้น เลือดนักสู้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร?
 บัดนี่มิใช่จนเลือดตากระเด็นหรอกหรือ จึงจับอาวุธขึ้นต่อสู้! การรบรุกจะเริ่ม
วนเวียนล้มตาย ไม่มีที่สิ้นสุด ตายถมแผ่นดินเวียงสรองให้หมด ค่อยเหยียบศพคนสุดท้ายขึ้นปกครอง
“ตราบใดที่ตีนยังเหยียบแผ่นดินของเรา เราไม่พูดถึงคำว่า แพ้!”
เจ้านางรอยคำ…จะหางามสามโลกก็เหลือหา สมเป็นนางพญาอันสูงส่ง…
ในวันหน้ามันจะเป็น “นางพญา” ณ ที่ใดก็ตาม หากสำหรับเขามันคือ
“ไอ้จ้อย” ที่ฝังรอยคำไว้ในหัวใจ “เมื่อจ้อยมา จ้อยคิดว่าจะมาตายกับพี่…
พี่ก็จะตายกับจ้อยจะไม่ไปไหนหรอก…พี่สัญญาจะไม่มีวันทิ้งจ้อย ทิ้งเจ้าหลวง
พอใจไหม?” ประโยคนี้ ยิ่งเสียกว่าปีติใด ประโยคนี้ยิ่งเสียว่าคำว่า
เพราะมิใช่หมายแค่รักเดียว หากเขารักแผ่นดิน รักคนทั้งแผ่นดินของจ้อยด้วย
“ถ้าคุณริต…อยู่ที่ไหน จ้อย…ไปหาได้ไหม?” ภูริตเต็มตื้นมันผูกพันแน่นหนา
แต่เขาต้องคอย มันมีหน้าที่…คนทั้งเวียงสรองรอมัน…หากมันรอ…รอคนคนเดียว…
ภูริต! ถ้าเจ้าหลวงรอยอินทร์ เหมือนดวงสุริยาฉายแสงให้ความอบอุ่นแก่แผ่นดินเวียงสรอง
เจ้านางรอยคำ ย่อมคือดวงจันทร์อ่อนนวลให้ความเย็นตา ชุ่มฉ่ำใจแก่ชาวเวียงสรอง
เพื่อเพื่อน…เพื่อรักด้วยชีวิตหน้าที่ รับผิดชอบคือคำตอบที่รบอยู่ไม่รู้สิ้น!
อกอุ่น นี้กว้าง แข็งนัก ปกปักษ์ รักษาจำได้ ยามทุกข์ ยามมี โพยภัย อุ่นใน อกนี้
อย่ามีเกรง