บิจิ : หญิงชราหัวหน้าครอบครัวที่แก่มาก

จนเดินเองก็ไม่ได้ พูดก็ไม่ได้

ทำได้แต่สั่นกระดิ่งยามเมื่อโกรธหรือต้องการสิ่งใด

บิจิ ถูกใช้เป็นสัญลักษณ์แทนขนมธรรมเนียมโบราณของอินเดียที่ล้าสมัย

เป็นเพียงภาระแก่คนรุ่นลูกรุ่นหลานที่ต้องยึดถือ

แต่ไม่สามารถสื่อสารอะไรได้และไม่สอดคล้องกับโลกยุคใหม่

รอแต่วันเสื่อมและวันตายจากไปเท่านั้น 

อโศก (ลูกชายคนโต): ชายหนุ่มที่เคร่งครัดต่อประเพณี

เมื่อรู้ว่าภรรยาไม่สามารถให้กำเนิดทายาทได้

จึงอุทิศตัวให้กับการแสวงหาการหลุดพ้นจากกิเลสและตัณหา

เป็นการแสวงหาความสุขเฉพาะตน

แต่ไม่ยอมปลดแอกและมอบอิสรภาพให้กับภรรยา 

ราธา (สะใภ้ใหญ่) : ภรรยาผู้หมดความหมายทันที

เมื่อไม่สามารถผลิตลูกได้

สามีหันหลังไม่หลับนอนด้วย

เธอยังคงต้องทนแบกรับภาระในบ้านตามแบบผู้หญิงที่ดี

แม้ว่าในใจนั้นแห้งผาก

ปรารถนาอิสรภาพและความรักขนาดไหนก็ตาม 

เมื่อสิต้าเข้ามาปลอบประโลม

เห็นอกเห็นใจจนเกิดมีความสัมพันธ์กัน

เมื่อสามีประณาม

ราธาเก็บกดจนทนไม่ไหวจึงระเบิดออกมาว่า

ให้สามีที่ละเลยเธอมาตลอดรู้ว่า

เธอไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อยที่เธอมีความปรารถนาสิต้า

เพราะความปรารถนาทำให้รู้สึกถึงการมีชิวิตอยู่

มิได้เป็นเพียงซากที่ยังมีลมหายใจไปวันๆ เท่านั้น 

จาติน (ลูกชายคนรอง): ภาระของการผลิตทายาท

ถูกส่งมาถึงหนุ่มอินเดียยุคใหม่ที่ก็ไม่อาจฝืนประเพณี

จำต้องแต่งงานกับผู้หญิงชาติเดียวกันทั้งที่รักอยู่กับสาวชาวจีน

จาตินผู้มีรสนิยมตามกระแสตะวันตก

ชื่นชอบอาร์มานี่เป็นชีวิตจิตใจ

แต่การเป็นตะวันตกของเขาเป็นการใช้แสวงหาความสุขเฉพาะตนเท่านั้น

ส่วนเรื่องอื่นเขากลับคิดแบบโบราณที่ว่า

ผู้หญิงมีหน้าที่ทำทุกอย่างตามคำบัญชาของผู้ชายเท่านั้น 

สิต้า (สะใภ้เล็ก) : “ขบถแห่งครอบครัว”

เจ้าสาวหมาดๆที่ฝันถึงชีวิตครอบครัวแสนหวาน

แต่เมื่อความจริงกลับตรงกันข้าม

ความเห็นอกเห็นใจในชะตากรรม

ของลูกผู้หญิงด้วยกันที่ถูกผู้ชายในชีวิตกดขี่

ระหว่างสะใภ้ใหญ่และสะใภ้รอง

ความสงสารและเข้าใจซึ่งกันและกันของคนที่ไม่มีทางเลือก

จึงก่อตัวเป็นความสัมพันธ์ที่คาดไม่ถึง 

มุนดู (คนรับใช้ผู้ดูแลบิจิ) : ผู้มักหลอกคนอื่นว่าเปิดวีดีโอ

“รามายณะ ตอน สีดาลุยไฟ” ให้บิจิดู

แต่ความจริงแล้วเมื่อเวลาคนอื่นไม่อยู่

มุนดูกลับเปิดวิดีโอหนังโป๊

แถมยังสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองอย่างไม่สนใจบิจิ 

มุนดูถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของ “การมีเซ็กซ์ที่ปราศจากความรัก”

เป็นตัวแทนให้เห็นว่า “การมีเพศสัมพันธ์

แค่เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของคนเท่านั้น” 

ผู้สร้างกำหนดให้ตัวละครทั้งห้าได้โลดแล่นอยู่ในกอง “ไฟ ไฟ ไฟ ” 

ไฟกองแรก หมายถึง “ไฟบริสุทธิ์”

ที่ล้างมลทินนางสีดาจนกลายเป็น

“ผู้หญิงอุดมคติ” ของฮินดู 

ไฟกองที่สอง หมายถึง “ไฟในครัว”

ที่หญิงแม่บ้านชาวอินเดียทั้งหลายต้องทนแบกรับ

หุงหาและทำหน้าที่ รับใช้สารพัดในครอบครัว

กดดันตัวเองจนมันกลับมาลุกไหม้ชีวิตตัวเอง 

ไฟกองสุดท้ายแต่เป็นปัญหาของคนที่สุด คือ

“ไฟแห่งกิเลสตัณหา”

ที่หนังแสดงให้เห็นถึงการรับมือ

ได้แตกต่างกันออกไปของตัวละครแต่ละตัว 

ฉากสุดท้ายของเรื่อง

ดึงกลับไปยังภาพแรก พ่อ แม่ ลูกสาว

โทนฉากสีขาว ดอกไม้สีเหลือง

ทุ่งหญ้าสีเขียว เสียงเด็กหญิงยังร้องถามหา

มหาสมุทรอันยิ่งใหญ่

ผู้เป็นแม่กล่าวสอนลูกสาวทิ้งท้ายไว้ว่า 

“ลูกจ๊ะ สิ่งสำคัญคือสิ่งที่อาจจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า”

เรื่องนี้ไฟล์ไม่ค่อยชัดนะคะ